De winter is inmiddels ook in Nepal ingevallen, in het aardbevingsgebied is al veel sneeuw gevallen. Onder die omstandigheden zijn er nog steeds velen die hulp nodig hebben en geen dak boven het hoofd hebben.

INF Nepal en ACN bieden hulp en ook andere organisaties zijn actief. Zij doen wat ze kunnen. Hieronder korte berichten van INF en ACN:

INF

Deze week hebben we bericht gekregen dat er sneeuw valt in het rampgebied en dat er dringend behoefte is aan warm beddengoed, kleding en onderdak.

Op deze foto's is te zien hoe onze collega's voedsel en warme goederen uitdelen die een paar weken geleden zijn gekocht met giften van INF-donoren. Een welgemeend DANKJEWEL aan degenen die hebben bijgedragen.

Je kunt zien hoe belangrijk het is in dit gebied waar nog steeds veel gewonden zijn en "onder de blote hemel slapen". Hartverscheurend genoeg zijn sommige kinderen en ouderen gestorven aan de kou, dus we proberen zoveel mogelijk mensen te helpen.

ACN

Een fragment uit hun laatste bericht:

Afgelopen woensdag na aankomst van onze vrachtwagens en het team in Jajarkot, gingen we meteen naar de distributielocatie. Ondanks de vele problemen onderweg konden we alle voorraden overhandigen.  De noden zijn groot, veel mensen hebben die hulp nodig.  Vanwege de drukte besloten we niet naar het dorp te gaan.  In overleg met lokale gezagsdragers hebben we een open plek aan een rivier in de buurt van het dorp uitgezocht en ingericht voor de distributie. Er hadden zich al zo'n 300 mensen bij zijn kantoor gemeld voor hulp. Hij stuurde 4 politieagenten mee voor beveiliging en begeleiding.

We hebben alle distributies afgerond:

- 250 gezinnen hebben warme kleding, dekens, wollen mutsen en dekzeilen gekregen.

- 200 zwangere vrouwen en nieuwe moeders hebben speciale babypakketten gekregen. 

Het werd erg op prijs gesteld. Het wordt steeds kouder en inmiddels zijn er ook al slachtoffers gevallen door de koude.

Na het uitdelen van alle pakketten stonden er nog zo'n 100 mensen te wachten of er nog iets over zou zijn, ze stonden niet op de lijst.  Gelukkig hadden we een zak met wollen mutsen om ze blij te maken dus die mutsen deelden we aan hen uit. 

Een dame, die ook niet op de lijst stond, zei: "Ook al heb ik het pakket niet ontvangen, ik waardeer het omdat het zo ordelijk en georganiseerd is gegaan.  Vroeger was het bij anderen niet zo, gewoon een puinhoop, veel mensen ontvingen dan twee keer en velen anderen kregen niets. 

Het was triest om te zien dat velen het nodig hadden, en we niet voor iedereen wat hadden.

Er is zoveel om God te danken voor dit voorrecht om mensen te dienen en ook om te danken voor de mensen die zo kostbaar zijn.  Dank u allen voor uw gebeden en steun, het was verbazingwekkend hoe u opnieuw aan mensen hebt gegeven die u niet kent, om zich aan te sluiten bij deze missie om te helpen in de behoeften van mensen.

Inmiddels was een team in Pokhara met vrijwilligers van de kerk aan het inpakken en laden van vrachtwagens met nieuwe voorraden voor een volgende trip. We onderzoeken nog hoe we nog beter kunnen samenwerken met de lokale christelijke gemeenschappen in het district.  Ze zijn zo dankbaar voor het werk dat hen ook erkenning geeft.

Tot zover het laatste nieuws over de aardbeving.

Doet u mee om deze slachtoffers van de aardbeving te helpen. Giften hiervoor kunnen onder vermelding van aardbeving2023 naar ons overgemaakt worden.

WAT ER TOT NU TOE GEBEURDE (bron: Kathmandu Post):

Tot nu toe zijn 136 mensen omgekomen en 141 gewond geraakt nadat een aardbeving met een kracht van 6,4 op de schaal van Richter het westen van Nepal vrijdagavond laat schokte. Volgens het National Earthquake Monitoring and Research Centre werd de aardbeving met een epicentrum in het district Jajarkot om 23.47 uur geregistreerd.

Tot nu toe hebben Jajarkot en West Rukum de meeste schade, met alleen in Jajarkot al 98 doden, zei de plaatsvervangend hoofdinspecteur van politie van het district. Onder de doden bevindt zich ook de loco-burgemeester van de gemeente Nalgad, Sarita Singh.

Volgens de politie van de provincie Karnali zijn er 114 slachtoffers - 44 doden en 70 gewonden - geregistreerd in het district Ramidanda van de landelijke gemeente Barekot.

Meer dan 55 mensen zijn gewond geraakt in Jajarkot. Van hen zijn er 22 doorverwezen naar Surkhet voor verdere behandeling, terwijl de rest in het district zelf wordt behandeld.

Het dodental in West Rukum is tot nu toe 38 blijkt uit voorlopige gegevens Zevenentwintig mensen werden slachtoffer in de gemeente Aathbiskot en nog eens acht in de landelijke gemeente Sanibheri.

Gewonden worden o.a. naar ziekenhuizen in Surkhet en Nepalganj gebracht. Alle veiligheidstroepen in het district zijn gemobiliseerd bij het zoek- en reddingswerk, zei Chief District Officer Suresh Sunar.

Veiligheidstroepen voeren de zoek- en reddingsoperaties gecoördineerd uit. Drie helikopters en een skytruck van het Nepalese leger met beveiliging en medisch personeel werden eerder op de dag ingezet in verschillende door aardbevingen getroffen gebieden.

Meer hierover kunt u hier lezen https://kathmandupost.com/national/2023/11/04/scores-reported-dead-as-6-4m-earthquake-jolts-jajarkot

Naar aanleiding hiervan ontving ik onderstaand bericht van ACN, de diaconale tak van de Pokhara Christian Community:

Ik doe hierbij een dringende oproep voor uw gebed en financiële hulp waar en wanneer mogelijk.

Samenvatting van wat er gebeurd is:

Gisteravond 3 november om 23.47 uur, vrijdag, trof een aardbeving met een kracht van 6,4 op de schaal van Richter Jajarkot en de districten eromheen, Rukkum en anderen gevolgd door naschokken van 4.8, 4.5. 4.

Er zijn 85 mensen hierdoor overleden en 100 en of meer gewond.  Dat was vannacht, de vrees bestaat dat er veel meer slachtoffers onder het puin liggen Onder de slachtoffers is de loco-burgermeester van de gemeente Nalgaadh, Sarita Singh.

De lokale ziekenhuizen zijn vol - gewonden worden ook naar de provinciale ziekenhuizen van Surkhet gebracht.

De meeste huizen die we zagen, stortten in.

Er wordt gebeld door de lokale overheden om hulp.

De regering heeft een helikopter gestuurd en vandaag is ook de premier op bezoek geweest.

Ons plan:

Vandaag is het zaterdag, en alle kerken die samenkomen voor de dienst - zullen geïnformeerd worden en om gebed gevraagd worden.

Deel dit nieuws met biddende vrienden en ondersteunende partners voor gebeden en hulp.

PCC-kerken zullen ook betrokken en gemobiliseerd worden.

We maken een planning die bestaat uit: medische ondersteuning (inclusief team), noodhulp voor voedsel en non-food en tijdelijke onderkomens.

Het voorlopige budget: We streven ernaar om ons te richten op de belangrijkste behoeften van de lokale bevolking met onderstaand budget.

Verzoek:

Bid dat de noodhulp spoedig de mensen zal bereiken. 

Bid voor de mensen en families die hun dierbaren hebben verloren voor Gods troost.

Bid voor de veiligheid van degenen die betrokken zijn bij deze hulpverlening. 

Bid om fondse voor ons, voor Gods wijsheid en fondsen terwijl we ons voorbereiden om zo snel mogelijk hulp te kunnen bieden.

ACN/PCC

Giften kunnen overgemaakt worden naar onze rekening o.v.v. Aardbeving2023

Vernietigde dromen:

Nepalezen rouwen om familieleden die in Israël zijn gedood.

De Annapurna Express

(Gedeelte van een artikel dat 19 oktober j.l. in de Annapurna Express verscheen. Het hele artikel is hier in het Engels te lezen).

Op een kleine boerderij in Nepal rouwt een huilende vader om de verloren dromen van zijn 25-jarige zoon, een van de 10 Nepalese landbouwstudenten die zijn afgeslacht bij de Hamas-aanval op Israël.

Het was pas vorige maand dat de familie van Ashish Chaudhary zijn hoop op het opbouwen van een beter leven had gevierd, nadat hij zich had aangesloten bij het 11 maanden durende werkstudieprogramma 'Leren en verdienen' van Israël. "Ik dacht... het zou goed zijn voor hem en zijn mooie toekomst", vertelde zijn vader Bejhulal Dangaura met tranen in zijn ogen aan AFP. "Als ik van dit gevaar had geweten, had ik hem tegengehouden."

Chaudhary was een van de 10 Nepalese studenten die werden gedood toen de Palestijnse islamitische groep Hamas op 7 oktober zijn aanval op Israël lanceerde, waarbij meer dan 1.400 mensen werden neergestoken, neergeschoten en verbrand. De aanval – de ergste in de geschiedenis van Israël – leidde tot een vergeldingsaanval op Gaza die daar ongeveer 3.000 mensen heeft gedood, de meesten van hen burgers. In de Israëlische kibboets Alumim, dicht bij de grens met Gaza, was Chaudhary een van de 10 Nepalese landbouwstudenten die werden gedood door de granaatexplosies en het intense geweervuur van Hamas.

Vier andere Nepalezen raakten gewond en één student wordt vermist.

Chaudhary was van plan om volgend jaar naar huis terug te keren. Zijn droom was om zijn spaargeld en de vaardigheden die hij had geleerd van de hightech landbouw van Israël te gebruiken om een landbouwbedrijf te starten in het westelijke Kailali-district van Nepal.

Meer dan 3.000 Nepalezen hebben zich sinds de lancering in 2013 aangesloten bij het Israëlische programma en krijgen in een jaar meer betaald dan wat het gemiddeld tien jaar zou kosten om thuis te verdienen.

Lees het hele artikel hier.

Kindhuwelijken zijn sinds 1963 in Nepal illegaal. Beide partijen moeten minstens 20 jaar of ouder zijn om te trouwen. Desondanks zijn in veel delen van Nepal kindhuwelijken nog steeds de norm. Kumar Bhattarai, programmadirecteur bij Child Workers in Nepal (CWIN), zegt dat kindhuwelijken alleen maar zijn toegenomen in Nepal.

"Zo'n tien jaar geleden trouwden de meeste kinderen onder druk van de familie. Dat is nu niet het geval", zegt hij. In de meeste gevallen van kindhuwelijken die CWIN is tegengekomen, zijn het de kinderen die hebben besloten om te trouwen, waarbij sommigen zelfs wegliepen toen hun ouders weigerden de relatie te accepteren.

Het aantal steeg tijdens de Covid-19-pandemie, zegt Dharma Raj Tharu, districtscoördinator Bardiya voor Aawaaj, een organisatie die actief werkt tegen kindhuwelijken. Volgens een rapport - Adapting to Covid-19 - gepubliceerd door de Verenigde Naties in september 2020, was de reden achter de toename van kindhuwelijken tijdens de lockdown vooral het sluiten van scholen en het verlies van levensonderhoud. "Omdat de meeste gezinnen failliet waren, was het uithuwelijken van hun kinderen een manier om hun uitgaven te verminderen", zegt hij.

Nirjana Bhatta, nationaal coördinator van Girls not Brides-Nepal, een netwerk van organisaties die zich inzetten om kindhuwelijken te voorkomen, is het eens met Bhattarai en Tharu. Ze voegt er verder aan toe dat kindhuwelijken welig tieren in de provincies Madhesh, Sudurpaschim en Karnali in Nepal.

Een van de vele redenen, meent Bhatta, achter de toename van het aantal minderjarige huwelijken, is de invloed van sociale media. "Tijdens de tienerfase hebben de meeste mensen iemand nodig om in vertrouwen te nemen. Ze hebben een ondersteuningssysteem nodig. Wanneer ouders dat niet bieden, zoeken ze troost bij iemand anders via sociale media," zegt ze. Dit resulteert meestal in liefdesaffaires, die op hun beurt leiden tot een huwelijk (en/of ontbinding).

Bhatta beweert dat sommige ouders hun minderjarige kinderen laten trouwen uit angst dat ze anders zullen ontsnappen. Veel ouders zijn nog steeds op zoek naar hun kinderen die zijn weggelopen en nooit meer zijn teruggekeerd. De meesten van hen, zegt Tharu, vluchten naar India om te trouwen wanneer hun families hen proberen te scheiden. Het komt vooral veel voor in de Tarai-gordel, waar de grens tussen Nepal en India gemakkelijk bereikbaar is. "Dit gebeurt meestal in het geval van intercaste huwelijken of wanneer twee families uit verschillende economische achtergronden komen," zegt hij.

Dan is er ook nog het feit dat elke vorm van relatie tussen een jongen en een meisje over het algemeen wordt afgekeurd in onze samenleving, vooral op het platteland. Dit heeft jongeren ook gedwongen om te trouwen voordat ze dat wettelijk mogen. Nisha Paudel, districtscoördinator van Surkhet voor Aawaaj, zegt dat, afgezien van gezinnen, zelfs scholen het moeilijk hebben gemaakt voor kinderen om vrienden te zijn met het andere geslacht. Met plagerijen van klasgenoten, ouders die hun relatie in twijfel trekken en leraren die vragen of ze van plan zijn om te trouwen, worden kinderen gedwongen te geloven dat het huwelijk de enige manier is waarop ze dicht bij iemand kunnen blijven waar ze om geven.

"Meestal dwingen ouders kinderen, vooral meisjes, om te trouwen omdat ze bang zijn dat mensen anders kwaad over hen zullen spreken, omdat ze een relatie hebben die niet wordt gevalideerd door het huwelijk," zegt ze. Volgens Paudel zijn de meeste kinderen die trouwen in de provincie Karnali tussen de 14 en 19 jaar oud. Dit taboe en stigmatisering van elke relatie buiten het huwelijk, gelooft Bhattarai, heeft er ook toe geleid dat kinderen geen open gesprek kunnen voeren over verliefdheid en fysieke relaties. "Kinderen komen, vanwege de gemakkelijke toegang tot internet, veel inhoud voor volwassenen tegen.

Om aan die nieuwsgierigheid tegemoet te komen, besluiten veel kinderen vroeg te trouwen", zegt hij. De nieuwsgierigheid wordt ook gevoed door het gebrek aan privacy binnen het huishouden. In sommige van de incidenten die CWIN is tegengekomen, hebben kinderen bekend dat ze hun ouders seks hebben zien hebben. "Meer hierover leren draagt alleen maar bij aan hun verlangens, en ze denken dat het huwelijk de enige manier is om dat te vervullen," zegt hij.

Een andere reden om vroeg te trouwen lijkt te zijn om uit huiselijk geweld of seksueel misbruik binnen hun huishouden te komen. "De meeste kinderen zeggen dat ze liever een fysieke relatie met hun man hebben dan dagelijks misbruikt te worden door hun familieleden", zegt Bhattarai. Volgens de Nepalese politie zijn in de 10 maanden van het fiscale jaar 2022/23 26 gevallen van kindhuwelijken gemeld. Evenzo werden 52, 84 en 64 klachten geregistreerd in respectievelijk het boekjaar 2021/22, 2020/21 en 2019/20. Hoewel de gegevens een daling van het aantal kindhuwelijken laten zien, zegt Poshraj Pokharel, woordvoerder van de Nepalese politie, dat de meeste gevallen de politie niet bereiken.

"De media zijn er ook niet in geslaagd om een licht te werpen op deze kwestie", voegt Bhattarai eraan toe. Hij gelooft dat kindhuwelijken toenemen, maar gegevens zeggen anders vanwege het niet aangeven van nieuwe gevallen.

Kamala Bist, Baitadi-districtscoördinator voor Yuwalaya, een organisatie die zich inzet voor kinderrechten in Nepal, zegt dat ouders hun kinderen meestal laten trouwen als de persoon met wie ze kiezen om te trouwen overeenkomt met hun kaste en economische status. Dit is ook een van de belangrijkste redenen voor het niet rapporteren van kindhuwelijken. De gevallen die wel worden gemeld, zijn wanneer de huwelijken tussen kasten zijn. "Omdat onze samenleving nog steeds gelooft in het kastensysteem, zijn gezinnen niet terughoudend om in dergelijke gevallen een klacht in te dienen", zegt Bist.

Maar de aard van de klachten neemt een andere wending wanneer kinderen bereid zijn om te trouwen zonder toestemming van hun ouders. Sagar Bhandari van de hulplijn van CWIN zegt dat ouders, meestal van de kant van de meisjes, proberen een verkrachtingszaak aan te spannen om het huwelijk te voorkomen. "Er zijn gevallen waarin jongens vals zijn beschuldigd en ook zijn veroordeeld", zegt hij. De uitkomst van kindhuwelijken is ernstig. Kinderen worden beroofd van onderwijs, worden het slachtoffer van huiselijk geweld en krijgen op jonge leeftijd kinderen. In de meeste gevallen worden meisjes verlaten door hun echtgenoten en schoonfamilie zodra ze bevalt.

"Deze kinderen kunnen nergens heen, omdat hun eigen familie hen niet meer accepteert", zegt Paudel. Erger nog, de cyclus herhaalt zich vaak met de nakomelingen die in de voetsporen van hun ouders treden.

Terwijl de natte moesson langzaam naar zijn einde loopt en er weer de nodige (jaarlijkse) problemen geweest zoals landslides en overstromingen, kwam ik afgelopen week in de Nepalese krant Annapurna Express een artikel tegen over kindhuwelijken in Nepal met nogal verontrustende gegevens.

Dit stond er o.a. in:

⇒ Kindhuwelijken zijn sinds 1963 in Nepal illegaal. Beide partijen moeten minstens 20 jaar of ouder zijn om te trouwen. Desondanks zijn in veel delen van Nepal kindhuwelijken nog steeds de norm.

⇒ Het aantal kindhuwelijken neemt nog steeds toe.

⇒ Veel meer van dit soort huwelijken vinden plaats doordat kinderen zelf hiervoor kiezen en vaak ook weglopen.

⇒ Volgens de schrijver van het artikel spelen ook sociale media een grote rol hierbij.

⇒ Een reden zou ook zijn dat een vriendschap tussen een jongen en een meisje vaak niet geaccepteerd wordt door de omgeving en een huwelijk dan uitkomst biedt

Het volledige artikel (vertaald in het Nederlands) is hier te lezen en voor het originele artikel klik hier.

 Meer gegevens over kindhuwelijken (bron Wikipedia):

⇒ Een kinderhuwelijk of kindhuwelijk is een huwelijk tussen twee minderjarigen of tussen een minderjarige en een meerderjarige.

⇒ Doorgaans zijn er twee versies te onderscheiden: de eerste, en tevens bekendste, is dat een kind (doorgaans van onder de vijftien) trouwt met een volwassene. In de praktijk is het vrijwel altijd een jong meisje dat trouwt met een man.

De tweede definitie is een vorm van uithuwelijking, waarbij de ouders van twee kinderen uit verschillende families een toekomstig huwelijk plannen. Het huwelijk zelf vindt pas plaats als beide kinderen op de voor het huwelijk gerechtvaardigde leeftijd zijn. De leeftijd waarop dit plaats kan vinden verschilt per land.

Wel komt het soms voor dat de kinderen al meteen na de uithuwelijking samen in het huis van de ouders van een van de kinderen gaan wonen. Bij een matrilokaal huwelijk gaat de bruidegom bij de ouders van de bruid wonen, en bij een patrilokaal huwelijk trekt de bruid bij de ouders van de bruidegom in.

Voor kinderen kan het traumatisch zijn zo jong al van de eigen ouders gescheiden te worden. Daarbij worden jonge meisjes vaak tot seks gedwongen op een leeftijd dat ze hier lichamelijk en geestelijk niet aan toe zijn. Bovendien wordt het schoonkind soms ook door de familie slecht behandeld en als huisslaaf ingezet. 

⇒Een kinderhuwelijk is in veel culturen een normaal verschijnsel, maar neemt de laatste jaren steeds meer af. Dit komt mede door de toename van de naleving van mensenrechten, en dan met name de rechten van het kind. Vandaag de dag vindt het kinderhuwelijk vaak alleen nog plaats in derdewereldlanden, waar culturele tradities nog grotendeels in stand worden gehouden.

⇒In landen waar kinderhuwelijken veelvuldig voorkomen en er tevens een hoog sterftecijfer is en sociale voorzieningen nagenoeg ontbreken, bestaat ook een daarmee samenhangende bijzondere vorm van humanitaire en sociale problematiek in de vorm van de kindweduwen: meisjes die op jonge leeftijd waren uitgehuwelijkt aan een man die daarna overleed en hen zonder verzorging achterliet.

Deze problematiek komt met name veelvuldig voor in Nepal, een van de landen waar kinderhuwelijken het meest voorkomen. Volgens de gegevens van Nepal's Demographic Health Survey in 2008 huwt meer dan 63 procent van de meisjes voor het achttiende jaar en zeven procent voor het tiende jaar.

De meisjes die vroegtijdig weduwe worden, in Nepal bekalya genoemd, zijn aan allerlei regels, taboes en bijgeloof onderworpen. Daardoor vormen ze een gestigmatiseerde, gemarginaliseerde en gediscrimineerde bevolkingsgroep, ongeveer zoals de paria's. Zij zijn niet vrij om zich te verplaatsen en zich te kleden hoe zij willen. Omdat zij hun omgeving zogenaamd ongeluk zouden bezorgen, worden ze bij veel gelegenheden geweerd en mogen zij zelfs niet hertrouwen. Ook kunnen zij vaak zelfs het Nepalees staatsburgerschap niet verwerven, omdat dit dient te worden aangevraagd door de echtgenoot. Pas sinds betrekkelijk kort geniet deze groep ook de aandacht van activisten voor mensenrechten in Nepal.

Vertaling van het artikel zoals verschenen in de Annapurna Express

Kindhuwelijken zijn sinds 1963 in Nepal illegaal. Beide partijen moeten minstens 20 jaar of ouder zijn om te trouwen. Desondanks zijn in veel delen van Nepal kindhuwelijken nog steeds de norm. Kumar Bhattarai, programmadirecteur bij Child Workers in Nepal (CWIN), zegt dat kindhuwelijken alleen maar zijn toegenomen in Nepal.

"Zo'n tien jaar geleden trouwden de meeste kinderen onder druk van de familie. Dat is nu niet het geval", zegt hij. In de meeste gevallen van kindhuwelijken die CWIN is tegengekomen, zijn het de kinderen die hebben besloten om te trouwen, waarbij sommigen zelfs wegliepen toen hun ouders weigerden de relatie te accepteren.

Het aantal steeg tijdens de Covid-19-pandemie, zegt Dharma Raj Tharu, districtscoördinator Bardiya voor Aawaaj, een organisatie die actief werkt tegen kindhuwelijken. Volgens een rapport - Adapting to Covid-19 - gepubliceerd door de Verenigde Naties in september 2020, was de reden achter de toename van kindhuwelijken tijdens de lockdown vooral het sluiten van scholen en het verlies van levensonderhoud. "Omdat de meeste gezinnen failliet waren, was het uithuwelijken van hun kinderen een manier om hun uitgaven te verminderen", zegt hij.

Nirjana Bhatta, nationaal coördinator van Girls not Brides-Nepal, een netwerk van organisaties die zich inzetten om kindhuwelijken te voorkomen, is het eens met Bhattarai en Tharu. Ze voegt er verder aan toe dat kindhuwelijken welig tieren in de provincies Madhesh, Sudurpaschim en Karnali in Nepal.

Een van de vele redenen, meent Bhatta, achter de toename van het aantal minderjarige huwelijken, is de invloed van sociale media. "Tijdens de tienerfase hebben de meeste mensen iemand nodig om in vertrouwen te nemen. Ze hebben een ondersteuningssysteem nodig. Wanneer ouders dat niet bieden, zoeken ze troost bij iemand anders via sociale media," zegt ze. Dit resulteert meestal in liefdesaffaires, die op hun beurt leiden tot een huwelijk (en/of ontbinding).

Bhatta beweert dat sommige ouders hun minderjarige kinderen laten trouwen uit angst dat ze anders zullen ontsnappen. Veel ouders zijn nog steeds op zoek naar hun kinderen die zijn weggelopen en nooit meer zijn teruggekeerd. De meesten van hen, zegt Tharu, vluchten naar India om te trouwen wanneer hun families hen proberen te scheiden. Het komt vooral veel voor in de Tarai-gordel, waar de grens tussen Nepal en India gemakkelijk bereikbaar is. "Dit gebeurt meestal in het geval van intercaste huwelijken of wanneer twee families uit verschillende economische achtergronden komen," zegt hij.

Dan is er ook nog het feit dat elke vorm van relatie tussen een jongen en een meisje over het algemeen wordt afgekeurd in onze samenleving, vooral op het platteland. Dit heeft jongeren ook gedwongen om te trouwen voordat ze dat wettelijk mogen. Nisha Paudel, districtscoördinator van Surkhet voor Aawaaj, zegt dat, afgezien van gezinnen, zelfs scholen het moeilijk hebben gemaakt voor kinderen om vrienden te zijn met het andere geslacht. Met plagerijen van klasgenoten, ouders die hun relatie in twijfel trekken en leraren die vragen of ze van plan zijn om te trouwen, worden kinderen gedwongen te geloven dat het huwelijk de enige manier is waarop ze dicht bij iemand kunnen blijven waar ze om geven.

"Meestal dwingen ouders kinderen, vooral meisjes, om te trouwen omdat ze bang zijn dat mensen anders kwaad over hen zullen spreken, omdat ze een relatie hebben die niet wordt gevalideerd door het huwelijk," zegt ze. Volgens Paudel zijn de meeste kinderen die trouwen in de provincie Karnali tussen de 14 en 19 jaar oud. Dit taboe en stigmatisering van elke relatie buiten het huwelijk, gelooft Bhattarai, heeft er ook toe geleid dat kinderen geen open gesprek kunnen voeren over verliefdheid en fysieke relaties. "Kinderen komen, vanwege de gemakkelijke toegang tot internet, veel inhoud voor volwassenen tegen.

Om aan die nieuwsgierigheid tegemoet te komen, besluiten veel kinderen vroeg te trouwen", zegt hij. De nieuwsgierigheid wordt ook gevoed door het gebrek aan privacy binnen het huishouden. In sommige van de incidenten die CWIN is tegengekomen, hebben kinderen bekend dat ze hun ouders seks hebben zien hebben. "Meer hierover leren draagt alleen maar bij aan hun verlangens, en ze denken dat het huwelijk de enige manier is om dat te vervullen," zegt hij.

Een andere reden om vroeg te trouwen lijkt te zijn om uit huiselijk geweld of seksueel misbruik binnen hun huishouden te komen. "De meeste kinderen zeggen dat ze liever een fysieke relatie met hun man hebben dan dagelijks misbruikt te worden door hun familieleden", zegt Bhattarai. Volgens de Nepalese politie zijn in de 10 maanden van het fiscale jaar 2022/23 26 gevallen van kindhuwelijken gemeld. Evenzo werden 52, 84 en 64 klachten geregistreerd in respectievelijk het boekjaar 2021/22, 2020/21 en 2019/20. Hoewel de gegevens een daling van het aantal kindhuwelijken laten zien, zegt Poshraj Pokharel, woordvoerder van de Nepalese politie, dat de meeste gevallen de politie niet bereiken.

"De media zijn er ook niet in geslaagd om een licht te werpen op deze kwestie", voegt Bhattarai eraan toe. Hij gelooft dat kindhuwelijken toenemen, maar gegevens zeggen anders vanwege het niet aangeven van nieuwe gevallen.

Kamala Bist, Baitadi-districtscoördinator voor Yuwalaya, een organisatie die zich inzet voor kinderrechten in Nepal, zegt dat ouders hun kinderen meestal laten trouwen als de persoon met wie ze kiezen om te trouwen overeenkomt met hun kaste en economische status. Dit is ook een van de belangrijkste redenen voor het niet rapporteren van kindhuwelijken. De gevallen die wel worden gemeld, zijn wanneer de huwelijken tussen kasten zijn. "Omdat onze samenleving nog steeds gelooft in het kastensysteem, zijn gezinnen niet terughoudend om in dergelijke gevallen een klacht in te dienen", zegt Bist.

Maar de aard van de klachten neemt een andere wending wanneer kinderen bereid zijn om te trouwen zonder toestemming van hun ouders. Sagar Bhandari van de hulplijn van CWIN zegt dat ouders, meestal van de kant van de meisjes, proberen een verkrachtingszaak aan te spannen om het huwelijk te voorkomen. "Er zijn gevallen waarin jongens vals zijn beschuldigd en ook zijn veroordeeld", zegt hij. De uitkomst van kindhuwelijken is ernstig. Kinderen worden beroofd van onderwijs, worden het slachtoffer van huiselijk geweld en krijgen op jonge leeftijd kinderen. In de meeste gevallen worden meisjes verlaten door hun echtgenoten en schoonfamilie zodra ze bevalt.

"Deze kinderen kunnen nergens heen, omdat hun eigen familie hen niet meer accepteert", zegt Paudel. Erger nog, de cyclus herhaalt zich vaak met de nakomelingen die in de voetsporen van hun ouders treden.

WEER

De natte moesson is voorbij en Dasaai en Tihar zijn ook achter de rug, de belangrijkste hindoefeesten in Nepal. Het is weer 'rustig' in Nepal.

Vooraf werd er gevreesd voor een extreem natte moesson, maar dat is gelukkig meegevallen. Wat niet wil zeggen dat alles zonder problemen verlopen is. Op veel plaatsen zijn er weer landslides geweest met helaas ook weer tientallen dodelijke slachtoffers. Ondanks alle inspanningen om deze te voorkomen blijft dit een probleem.

Landslide het afgelopen jaar bij Jajarkot

TOERISME EN HARDE VALUTA

Positief is de melding dat het aantal toeristen weer toeneemt wat belangrijk is voor de Nepalese economie en op lokaal niveau voor de vele restaurantjes, hotels en de duizenden die ook bij het toerisme betrokken zijn. Nepal heeft harde valuta hard nodig, om die reden is er voorlopig ook een tijdelijke stop gezet op de invoer van bepaalde luxe goederen. Tot  nu toe zijn er dit jaar 80.000 toeristen naar Nepal gekomen, voor de covid pandemie waren dat er nog 1,5 miljoen op jaarbasis.

INF

Een ander vermeldingswaardig feit is, dat de International Nepal Fellowship (INF) dit jaar haar 70 jarig bestaan gevierd heeft. INF is oorspronkelijk begonnen als een zendingsorganisatie die zich vooral op medisch gebied liet gelden. Op veel plaatsen hebben zij ziekenhuizen en klinieken gesticht, die inmiddels grotendeels zijn overgedragen aan de overheid. Vooral ophet gebied van lepra en TB bestrijding hebben zij veel betekend voor het land en nu nog steeds. De laatste jaren hebben zij hun focus meer verlegd naar sociale taken.

POLITIEK

De grote partijen zijn druk met de voorbereidingen op de verkiezingen voor het huis van afgevaardigden. Het is, nadat UMN uit de regering gestapt is en de Nepali Congress daarvoor in de plaats is gekomen, vrij rustig geweest op politiek niveau. 20 november a.s. zijn deze verkiezingen en de voorbereidingen en campagnes zijn in volle gang. Alles verloopt tot nu toe en voor zover bekend op een vredevolle manier.